REIZEN EN RENNEN

Hoewel ze al jaren alleen nog op asfalt traint, heeft ze nog steeds de basisconditie en gespierde schouders van een baanatlete. Presentatrice Geraldine Kemper (1990) reist voor BNN de hele wereld over, mar hardlopen doet ze het liefst in haar geliefde Amsterdamse Westerpark.

In 2009 won ze het BNN-programma Sterretje gezocht en vanaf dat moment was Geraldine veelvuldig op televisie te zien. We kennen haar van BNN-programma’s als Spuiten en Slikken en 3 op Reis. En wie wel eens in het Westerpark komt, ziet haar daar drie keer per week live voorbij vliegen. Want op welke geweldige plekken ze ook komt, hardlopen vindt ze het fijnst in Amsterdam.

Makkelijk

Ze traint niet langer dan een uur. Soms korter, dan loopt ze een kilometer of 8. Haar langere rondje is zo’n twaalf kilometer. In mei deed ze mee aan de Wings for Life World Run, een groot, wereldwijd hardloopevenement voor een goed doel. Ze liep tien kilometer. “Het ging zo makkelijk! Ik had ook wel vijftien kilometer kunnen lopen”, lacht ze. Een idee van haar tijd heeft ze niet. Ze is zelfs haar persoonlijke records van haar tijd als baanatlete bij AV Edam vergeten (red: in 2009 liep ze een tijd van 28,74 op de 200 meter en kwam ze met verspringen tot 5.02 meter). Ze deed aan meerkamp, maar blonk uit in sprinten en verspringen. Ze haalde NK-finales bij de junioren en scheurde tijdens een van die wedstrijden haar bovenbeenspier. “Je kan het nog steeds zien”, wijst ze aan. “Het is nooit volledig hersteld. Als ik een sprintje wil trekken, moet ik me eerst goed opwarmen.” Geraldine was tien jaar oud toen ze op atletiek ging. “Daar heb ik mijn beste vriendinnetje ontmoet. Ik vond het erg leuk en was er ook wel een beetje goed in.” Die jaren op het Edamse tartan vormen nog steeds haar basis- conditie. “Als ik op een feestje ben, kan ik altijd tot het einde blijven dansen.”

Toeschreeuwen

Als ze niet op reis is, is het Westerpark haar playground. Maar ook thuis gaat ze regelmatig los met oefeningen voor haar buik en armen. “Met behulp van YouTube filmpjes doe ik oefeningen en laat ik me toeschreeuwen door zo’n Amerikaanse fitnessvrouw. Harde technomuziek vind ik daar heel lekker bij.” Die gespierde schouders en armen heeft Geraldine niet alleen aan haar tijd als atlete te danken. “Mijn moeder heeft dat ook. Zij is aerobics lerares en mijn zusje en ik gingen vaak mee naar haar lessen. Ze is zo sterk.” Toen Geraldine voor haar studie sportmarketing en -management naar Amsterdam verhuisde, stopte ze met atletiek. Een hele poos deed ze niets aan sport. “Dat voelde niet goed”, herinnert ze zich. “Ik had een abonnement op de sportschool, maar veel liever trek ik buiten mijn eigen plan.” Als ze op reis gaat, neemt ze vaak haar loopschoenen mee. Maar er is niet altijd tijd om te gaan hardlopen, omdat haar werkschema het soms gewoonweg niet toelaat. “Maar de oefeningen voor mijn buik en armen doe ik wel altijd.”

Blz36

Finale

2013 was een lastig sportjaar voor de presentatrice. In mei deed ze mee aan Expeditie Robinson en schopte ze het tot de finale. Na een bloedstollende strijd werd ze verslagen door judoka Edith Bosch. Geraldine is trots op het feit dat ze de volledige tijd op het eiland wist te blijven, maar woonde zichzelf in die 32 dagen compleet uit. In de uitzending is te zien hoe mager ze was geworden. “Mijn lichaam functioneerde niet goed meer door de honger. Als we een proef hadden gedaan, moest ik daar echt een dag van bijkomen”, vertelt ze op een zonnig terras in Amsterdam. Ze lacht erbij, maar die uitputtingsslag was wel degelijk serieus. Want toen ze na de finale mocht bijkomen in een hotel, ging ze direct een stukje hardlopen. Maar dat bleek geen goed idee. “Ik had het zo gemist. Maar ik had totaal geen energie meer. Ik denk ook dat anderen het raar van me vonden, dat ik meteen ging rennen. Het was naar dat mijn lichaam zo was afgetakeld.” Herstellen van de intensieve tijd op het eiland kostte tijd. “Eerst was ik enorm afgevallen. En vervolgens kwam ik juist weer heel veel aan. Mijn lichaam moest weer uit die crisis-modus komen.” Pas sinds ze zich voor 2014 voornam weer te gaan sporten en zich daaraan hield, zit ze weer lekker in haar vel.

Wedstrijdgevoel

Haar doel voor deze zomer is het lopen van een wedstrijd van tien kilometer, waarschijnlijk de We Own the Night Run in Amsterdam. Geraldine: “Ik heb het ooit eens gedaan, maar weet –wederom– mijn tijd niet eens meer. Als ik het weer doe, komt dat wedstrijdgevoel in me wel weer boven: dan wil ik er alles uit halen wat erin zit.” Ze loopt altijd met muziek, zelfs als ze met iemand samen gaat. “Ik luis- ter tijdens het lopen naar mixjes van techno-dj’s, van die beukmuziek met een summervibe. Vaak zijn het mixen die ik op een festival heb gehoord en nog eens wil terugluisteren.” Een andere ambitie is het meedoen aan een triatlon. “Geen hele, hoor!”, roept ze meteen. “Ik hoef ook nooit een marathon te lopen, dat is niets voor mij.”

Blz37_01

Snoepkont

Ze noemt zichzelf een snoepkont. “Chips, chocola, drop: ik haal het niet meer in huis, anders eet ik het allemaal op. Dat is niet goed voor mijn lichaam.” ’s Ochtends ontbijt ze elke dag met een shake van blauwe bessen, frambozen, banaan en yoghurt. Met superfoods houdt ze zich niet bezig. “Het is altijd goed gegaan zonder al die dingen. Ik zou echt niet weten waar ik moest beginnen als ik daaraan mee ging doen.” Ze gaat vaak naar de groenteboer om de hoek van haar huis en koopt daar alles vers. “Ik ben blij dat ik niet meer elke dag naar de supermarkt hoef.”

Moment

Haar beste moment om te gaan hard- lopen is ‘s ochtends. “Als ik vroeg de deur uit ga, ben ik er de rest van de dag vanaf. Dat klinkt alsof het ‘moet’, maar ik bedoel dat ik dan de hele dag nog voor me heb om te doen wat ik wil. Als ik eerst met vrienden op een terras ga zitten, vind ik het niet fijn om dan op te staan en te zeggen: sorry mensen, nu ga ik hardlopen.” Op warme dagen gaat Geraldine het liefst om 7 uur ’s ochtends het park in. “Dan is het nog niet zo heet en lekker rustig op straat. Als ik dan thuiskom, maak ik mijn shake en kan ik er weer de hele dag tegen.”

Blz37_02